Chapter 8

8

Jessica Whitmore - niegdyś mogła być moim największym wrogiem ze względu na Leona. Czy wszystko musi mi o nim przypominać? Zaraz skoro ona tu jest to on też? Cholera, po co ona tu jest? Patrzę na nią od góry do dołu. Nie zmieniła się w przeciwieństwie do mnie. Włosy w kolorze ciemnego blondu puszystymi lokami opadają na szczupłe ramiona, niebieskie oczy i wydatne usta pomalowane ostrym, czerwonym odcieniem drogiej szminki. Ubrana w granatową obcisłą sukienkę i czarne koturny. Przyglądałyśmy się sobie nawzajem. Byłam ciekawa jakie myśli krążą po jej główce. Kojarzy mnie? Nie sądzę, na balu widziała mnie w masce. Po włosach nie może mnie poznać, byłam szatynką. Po czym więc? Po głosie? Nie mam zamiaru się do niej odzywać. Zaprzestałam dalszemu rozważaniu, spojrzałam na Jacoba. Byłam zadowolona, że miał do wyboru patrzenie na nią i na mnie a zdecydował się na drugą opcję. Dopiero w tej chwili uświadomiłam sobie, że trzyma moją prawą rękę a nawet delikatnie ją ściska. Patrzył na mnie pytająco, uśmiechnęłam się do niego, zgrabnie wyminęłam blondynkę i weszłam w głąb windy. Dziewczyna wyszła dopiero gdy winda zaczęła się zamykać. Odwróciła się jeszcze i usłyszałam tylko jak mówi przepraszam, czy i winda się zamknęła uniemożliwiając jej ponowne wejście. Odetchnęłam z ulgą. Jacob objął mnie ramieniem i odrazu się uspokoiłam.
Poczułam, że przy nim mogę zapomnieć o przeszłości która cały czas w jakiś sposób przypomina o sobie. Wtuliłam się w bruneta.
- Wszystko ok? - w jego głosie słychać było troskę. Objął mnie mocniej. Kiwnęłam głową. Wysiedliśmy na ostatnim piętrze biurowca i Jacob odprowadził mnie do gabinetu mimo, że jego był wcześniej. Podziękowałam mu spojrzeniem. Pocałował mnie w policzek.
- Widzimy się później - powiedział i oparł się o drzwi.
- Jasne -  ja także pocałowałam go w policzek i weszłam do swojego miejsca pracy. Usiadłam na fotelu i odblokowałam telefon. Wybrałam numer do Ludmiły jednak zrezygnowałam gdy nie odbierała długie pięć sygnałów. Odłożyłam czarny iPhone na biurko, wstałam, poprawiłam jagodową spódniczkę i skierowałam się w stronę gabinetu Federico.

- Jessica Whitmore - zaczęłam odrazu, gdy przekroczyłam próg drzwi. Mój brat podniósł się ze skórzanego fotela i podszedł do mnie w celu przywitania się. Standardowo przytuliliśmy się i usiedliśmy na skórzanej kanapie w odcieniu ciemnej szarości.
- Co z nią? - zapytał niewzruszony.
- Po co tu była? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie.
- W sprawie pracy - odpowiedział - stanowisko modelki - dodał. Prychnęłam.
- Przyjąłeś ją? - zezłościłam się.
- Modelki przyjmujesz Ty, ja mam inne rzeczy na głowie - uspokoiłam się.
- Następnym razem wyślij ją do domu - uśmiechnęłam się słodko.
- Dlaczego? - odruchowo przeczesał włosy dłonią i zmroziłam go wzrokiem bo robił tak tylko, gdy się denerwował.
Tym razem nie wiedziałam z jakiego powodu.
- Nie spełnia naszych oczekiwań - wstałam.
- Powiedziałem jej, że jeśli chce może przyjść porozmawiać z Tobą - wytłumaczył.
- Nie musi przychodzić - wzruszyłam ramionami - nawet na casting - dodałam.
- Przecież możesz z nią pogadać - podniósł głos, wstał i złapał się za podbródek, dzięki temu dostrzegłam, że ma czerwony ślad przy ustach - wydatne usta pomalowane ostrym, czerwonym odcieniem drogiej szminki - wyszczerzyłam oczy o cholera.
- Federico, chcesz mi o czymś powiedzieć? - podeszłam bliżej niego.
- Nie -  rzucił oschle i wszedł do toalety znajdującej się w jego gabinecie, trzaskając przy tym drzwiami.
Zrobiłam to samo wychodząc z pomieszczenia i skierowałam się w stronę swojego biura.
- Wszystko ok? - zatrzymałam się słysząc głos Clary.
- Jasne - skłamałam - Masz coś dla mnie? - podeszłam bliżej niej.
- Wszystko jest na biurku i była tu.. - zaczęła
- Wiem - przerwałam jej - w razie czegoś, wiesz gdzie jestem - kiwnęła głową, odwróciłam się, zrobiłam parę kroków prosto i weszłam przez drugie szklane drzwi do pomieszczenia. Przez dość długi czas nie mogłam przestać myśleć o tym, co pomyślałam gdy zobaczyłam czerwony ślad na podbródku Fede.
Z jednej strony nie mogę uwierzyć w to, że mógłby zrobić coś takiego Ludmile ale fakty są przeciwko niemu. Jednak nie mogę snuć domysłów tylko w jakiś sposób dowiedzieć się prawdy. A jeśli nie powie mi jej Federico to poradzę sobie inaczej.

Trzy godziny później po dość wyczerpującej próbie odrazu skierowałam się do sali narad.
Gdy weszłam przez szklane drzwi w gabinecie były już wszystkie najważniejsze osoby potrzebne do podjęcia i zaakceptowania nowych ustaleń. Usiadłam po prawej stronie Jacoba czym dałam do zrozumienia Federico, że coś jest nie tak ponieważ standardem jest, że siadałam po jego prawej stronie. Spojrzał na mnie pytająco lecz ja udałam tylko, że tego nie widzę.
- Spotkaliśmy się tutaj w celu zaplanowania najbliższego pokazu - zaczął mój brat.
- Jak zawsze podzielimy się obowiązkami - dodał Jacob.
Narada nie zajęła nam dużo czasu, po półtorej godzinnych negocjacjach i rozmowach każdy zajął się swoimi obowiązkami. Poprosiłam Clary o pomoc w wybraniu modelek na najbliższy pokaz w Londynie.
W tym celu zorganizowałyśmy kolejną próbę gdzie dziewczyny zaprezentowały się w sukniach wieczorowych. Z pośród wszystkich wybrałyśmy dwadzieścia pięć naszym zdaniem najbardziej nadających się modelek, częściej zabieramy prawie wszystkie ale tym razem pokaz nie będzie należał do dużych. Naszym celem jest jak najlepsza prezentacja, jakość i klasa. Castillohouse słynie z tych trzech cech i tak ma pozostać.
- Potrzebny jest tylko podpis Federico i Jacoba - stwierdziła Clary.
- Załatwię to - podała mi dwie kopie z listą a ja skierowałam się prosto do gabinetu Federico. Gdy złapałam za klamkę, przekroczyłam próg drzwi przypomniałam sobie, że moi obydwaj współwłaściciele prowadzą teraz negocjacje z wybranymi przedstawicielami hoteli w jakich odbędą się nasze najbliższe pokazy.
Po drodze weszłam do toalety w celu przejrzenia się w lustrze - w końcu muszę się dobrze zaprezentować.
Uśmiechnęłam się do siebie w lustrze zadowolona ze swojego wyglądu. Biały sweterek podkreślał moją karnację, kolor szminki uwydatniał usta, długie rzęsy dzięki nowej mascarze podkreślały duże brązowe oczy a jagodowa, rozkloszowana spódniczka wydłużyła szczupłe nogi. A dzięki ulubionym czarnym szpilkom wyglądałam mega seksownie i pociągająco. Nie dziwię się facetom, że widząc mnie czasem zatrzymują się w pół kroku. Widząc niektóre reakcje naprawdę można się uśmiać. Z kosmetyczki wyjęłam puder którego użyłam na twarzy. Obróciłam się, wzięłam do ręki czarną teczkę z dokumentami i skierowałam się ponownie do sali narad. Z uśmiechem przekroczyłam próg drzwi jednak uśmiech szybko zniknął gdy zobaczyłam kto siedzi na jednym z krzeseł. Wzrok wszystkich skierował się na mnie. Chwilowo stanęłam jak wryta. Ogarnij się i pokaż klasę  - weszłam w głąb pomieszczenia. Jacob podniósł się z miejsca a za nim wszyscy pozostali, podszedł do mnie i nakierował w stronę szatyna.
- Współwłaścicielka Castillohouse, Violetta Castillo - Jacob położył rękę na moich plecach.
- A to Leon Verdas - prezes, właściciel hoteli - Leon nie odrywał ode mnie oczu - właśnie podpisaliśmy umowę - dodał brunet. Leon uśmiechnął się szeroko, zmiękły mi kolana. Kuźwa, tylko nie to! 


Hej! Mamy ósemkę, postanowiłam jednak dodać dzisiaj i przy okazji, zmieniłam zdanie - rozdziały będą pojawiać się w piątki lub w soboty, zależnie od.. różnych rzeczy.
Dziękuję za wszystkie komentarze <3!
Co do rozdziału - w windzie nie było Leona ale za to pojawił się na końcu!
Pojawiła się też Whitmore!
Czekam na Wasze opinie, każdy komentarz jest dla mnie dodatkową motywacją, serio

Btw dzisiaj premiera Szybkich i wściekłych 7, był ktoś? :D
Ja chyba pojadę jutro i się jaraaam!  <3

Chapter 9 - 17/18.O4.2015 


buziaki, 
Rosalie ❤