Chapter 12

12

Nie miałam najmniejszej ochoty na niego patrzeć więc skierowałam wzrok na Jacoba który uśmiechnięty cały czas trzymał rękę na mojej talii.
- Jakie miłe spotkanie - Verdas odezwał się pierwszy. Zaśmiałam się kpiąco. Wyszedł z windy i stanął przed nami
- Cześć Leon - odpowiedział Jacob i podali sobie ręce. Nie odezwałam się ani słowem, pociągnęłam Jacoba i zgrabnie go wyminęliśmy wchodząc do windy. Wypuściłam powietrze zadowolona, że zaraz winda się zamknęła. W ostatnim momencie zauważyłam, że szatyn obrócił się powoli uśmiechnięty od ucha do ucha.
Czy ten człowiek ma kiedykolwiek jakieś gorsze dni? Wiecznie się szczerzy. Żałosne.
- Nie przepadasz za nim, co? - spojrzałam na bruneta.
- Delikatnie mówiąc - stwierdziłam.
- Dlaczego? - zapytał. Posłałam mu spojrzenie typu serio? Zaśmiał się.
- Mam swoje powody, nie ważne - odpowiedziałam wymijająco.
- Okej - zmarszczył brwi.
- Żałosny jest i tyle, uważa się za nie wiadomo kogo i, że ma nad wszystkimi i wszystkim władze a ja nie trawię takich osób.
- Rozumiem - uśmiechnął się i złapał mnie za rękę, ścisnęłam ją.
- Pójdziemy na kawę w porze lunchu? - zapytałam, uśmiechnął się szeroko.
- Jasne - zaraził mnie uśmiechem - Z czego się tak cieszysz? - zapytałam.
- Mam swoje powody - poszerzyłam uśmiech. Wyszliśmy z windy na ostatnim piętrze firmy. Cały czas trzymając się za rękę podeszliśmy pod drzwi mojego gabinetu. Z racji tego, że miałam wysokie szpilki nie musiałam się wysilać i stawać na palcach, żeby pocałować go w policzek.
- Wylewna dzisiaj jesteś - stwierdził.
- Nie pasuje? - udałam obrażoną i chciałam wejść do pomieszczenia jednak Jacob szybkim ruchem złapał mnie w pasie i wciągnął mnie tam razem z sobą. Pisnęłam zaskoczona. Przygwoździł mnie do szklanej matowej ściany. Nawet gdybym chciała się wydostać to nie miałam jak bo oparł ręce na wysokości mojej szyi. Mogłabym ewentualnie kopnąć go w czułe miejsce ale nie będę tego robiła chłopakowi. Młody jest, niech trochę powojuje. Patrzyłam na niego starając się być poważna.
- Co ty robisz? - nie wytrzymałam i zaczęłam się śmiać. Nie wiedziałam o co chodzi ale podobało mi się to.
Przestałam się śmiać gdy on przez cały czas był poważny. Spojrzałam głęboko w jego zielone oczy.
Przez chwilę patrzyliśmy na siebie bez słowa jednak długo to nie trwało bo dorwał się do moich ust.
Na początku zaskoczyło mnie to ale nie minęło dużo czasu zanim oddałam pocałunek. Zawsze podobały mi się jego pełne usta i zawsze rozmyślałam nad tym jakie mają umiejętności. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że całują zajebiście. Wszystko wokół przestało mieć sens, o wszystkim zapomniałam. Byliśmy teraz tylko ja i on. Oderwaliśmy się od siebie gdy zaczęło brakować nam powietrza. Zrobiło mi się słabo i poleciałam na ścianę gdy jednocześnie Jake złapał mnie w talii żeby mnie złapać. Zarumieniłam się. Cholera, Castillo co do cholery się z Tobą dzieje? Skarciłam się w myślach. Nie byłam w stanie podnieść wzroku ale brunet chwycił mój podbródek i zmusił do spojrzenia mu w oczy.
- Taka odpowiedź wystarczy? - spojrzałam na niego pytająco.
- Pasuje - dodał. Zaśmiałam się. - O trzynastej przy wejściu na dole - kiwnęłam głową, stanął przede mną, przytulił i pocałował mnie w czoło po czym skierował się ku wyjściu.
- Do zobaczenia - powiedziałam gdy już prawie zamknął za sobą drzwi. W odpowiedzi puścił mi oczko.
Co to było kuźwa, bez kitu! Nie miałam już siły stać więc usiadłam na białym fotelu przy biurku.
Gdy usłyszałam początek początek secrets wyciągnęłam z torebki od Chanel mojego czarnego iPhone'a.
- Hej Lu - ustawiłam na głośnomówiący, odłożyłam telefon na biurko i ułożyłam się na oparciu.
- Mam problem - stwierdziła.
- Jaki? - zapytałam.
- Muszę wybrać sukienkę na sobotę, mam trzy do wyboru ale kupiłam już szpilki i nie mam zielonego pojęcia która będzie najlepsza, pomóż - wyrzuciła. Złapałam się za podbródek.
- Musiałabym je zobaczyć, jak mam Ci powiedzieć przez telefon? - zaśmiałam się.
- To przyjedź - powiedziała. Prychnęłam.
- Jestem w firmie - przypomniałam jej. Wypuściła głośno powietrze. - Zostaw je narazie, pojedziemy wieczorem - powiedziałam. Jęknęła.
- No okej - burknęła. Zaśmiałam się ponownie. Telefon zawibrował co świadczy o tym, że dostałam sms'a.
- To do zobaczenia - pożegnałam się.
- Pa - odpowiedziała po czym się rozłączyła. Podniosłam telefon do ręki i kliknęłam w wiadomości.
Spojrzałam na numer jednak nic mi to nie dało bo nie miałam takiego ani w kontaktach ani w pamięci.
Wyświetliłam wiadomość.

Małe ostrzeżenie: albo Ty zostawiasz Jacoba, albo on Ciebie. 
DO WYBORU, Castillo.




Cześć misie, wiem, możecie mnie zabić.
Przepraszam, że rozdział dodałam dopiero teraz i że przez ten czas nie dawałam o sobie
żadnego znaku życia, wybaczcie!
Mam w szkole teraz co chwila albo jakiś sprawdzian albo kartkówkę albo coś innego. 
W każdy weekend ostatnio zawsze mam jakieś plany i na nic nie mam czasu.
Od teraz do wakacji rozdziały chyba nie będą dodawane regularnie, będę dodawać kiedy znajdę na to czas ale to zależy też w dużej mierze od Was bo im więcej dajecie mi motywacji, tym lepiej!
Szczerze? Mam wrażenie, że mimo iż jest ze mną parę osób to mam wrażenie, że to moje pisanie i tak nie ma sensu.

Nie zajmuję nikomu miejsca, zobaczymy ile osób jeszcze o mnie pamięta.
Dziękuję za wszystko.

Buziaki, 

- Rosalie.